این مراجع که حقیقت پیش اوناس رو نخبگان شناختی میگن، گروهی برگزیده از مردم که تصور میشه در برابر آسیبهای نسبیسازی مصون هستن و تنها پاسداران حقیقتن، ناگفته پیداس که خود این متفکرای نسبیگرایی جز دسته نخبگان شناختی قرار میگیرن، و در حقیقت با این تلاش مضحکشون، خودشون زیرآب نسبیگرایی رو میزنن و دست به دامان مطلقگرایی میشن، اینکه همه رو از دایره فهم حقیقت خارج کنی و یه گروه رو مستثنی کنی مثل همون آموزه شاه فیلسوف افلاطونه که بعد از 2000 سال شکل دیگهای به خودش گرفته و عملا پیشرفتی که اتفاق نیفتاده هیچ، فقط همه چی رو پیچیدهتر کرده. همین گسترش امکان انتخاب منجر به چیزی میشه که بهش رنج انتخاب میگن، انسان مدرن باید برای کوچکترین کاری که میخواد انجام بده فکر کنه و همه جوانب رو بسنجه و بعد انتخاب کنه و با توجه به محدودیت ذهن انسان خیلی وقتا این همه جوانب رو سنجیدن غیرممکنه و نتیجه انتخاب چیزی نیست که ما میخواستیم.
چه خود را از گونه انسان های خلاق بدانید یا ندانید، خواندن این کتاب به شما امکان می دهد از ظرفیت خلاقانه ای که در همه ما وجود دارد، بیشتر استفاده نمایید. بنابراین در هر فرد نسبیگرا یک فرد متعصب وجود داره که منتظره با قطعیت مطلق ظهور کنه و در هر فرد متعصب یه فرد نسبیگراست که منتظره از هر مطلقی رها بشه. بنابراین معقول و مشروع آنچیزی است که در عینیت کارآمدتر باشد. بنابراین خودباوری ایده آل جایی میانه این دو و در حد نهایت تعادل قرار دارد. کاخسفید اعلام کرد: «جو بایدن»، رییسجمهوری آمریکا «مایکل راتنی»، دیپلمات کهنهکار را نامزد برعهده گرفتن سفارت این کشور در عربستان کرده است؛ دیپلماتی که بهخوبی به زبان عربی و فرانسوی حرف میزند و آخرین مسوولیت وی، کاردار سفارت آمریکا در بیتالمقدس بوده است، دیپلماتی که انتخابش، نشان از وخامت روابط ریاض و واشنگتن را دارد چراکه تاکنون آمریکا، سفیری با این تجربه به ریاض نفرستاده است، مگر اینکه بخواهد آلسعود را مهار یا راهبرد جدیدی را در سرزمین حجاز دنبال کند. خودباوری مزیت های متعددی دارد.
راحتترین راه برای تعریف نسبی تعریف ضدش یعنی مطلقه، مطلق چیزیه که ما به وجود داشتنش مطمئنیم و از نظرمون بدیهیه و نمیتونیم دربارش شک یا تردید کنیم، مثل آگاهی ما از مرگ و یا آگاهی ما از جهانِ خارج. چون ما نیاز به یه اصلی بدیهی داریم تا مطابق اون تصمیم بگیریم که چه کاری درست و چه کاری غلطه و این اصل باید طوری باشه که نه به دام نسبیگرایی بیفتیم و نه بنیادگرایی و اصولا خیلی جای تردید و شک و شبهه هم نداشته باشه. سارتر میگه وقتی فرد تظاهر میکنه چیزی که انتخاب کرده در واقع انتخاب نبوده و حقیقتی بوده که بهش تحمیل شده، اون فرد بی صداقته، مثلا فرض کنید شخصی برای فرار از ترافیک با موتور بیاد تو پیادهرو، این آدم میدونه که کارش اشتباهه و اگه بهش ایراد بگیریم که چرا میای تو پیادهرو میگه چارهی دیگهای نداشتم در حالیکه چاره دیگه داشته و میتونسته موندن تو ترافیک رو انتخاب کنه، زمانی که اجبار بیرونی در کار نیست و ما حق انتخاب داریم اما کار بد رو انتخاب میکنیم و خودمون رو فریب میدیم که این انتخاب بخاطر اجبار بیرونی بوده ما ایمان بد داریم، هر چند این خودفریبی ممکنه خیلی خوب جواب بده اما همیشه خاطره این انتخاب با ما میمونه و میدونیم که خودمون بودیم که مثلا بنیادگرایی رو انتخاب کردیم.
واکنش سومی هم وجود داره و اونم اینه که خودمونو از شر اینهمه انتخاب خلاص کنیم و دنبال مرجعی باشیم که بهمون بگه دقیقا چیکار کنیم و بهمون نشون بده که کدوم راه اساسا و مطلقا درسته. تداعی اهداف واقعگرایانه برای دانشآموزان یکی از عوامل مهم تاثیرگذار تقویت اعتماد بهنفس آنهاست و هنگامی که معلم و والدین انتظارات غیر قابل دسترسی را از دانشآموز خود داشته باشند، امکان کاهش اعتماد بهنفس یک دانشآموز وجود خواهد داشت. مطالعات نشان می دهد که اکثر اطلاعات مربوط به همه گیری صحیح بوده است، اما به نظر می رسد اخبار دروغ بیشتر به اشتراک گذاشته شده و بیشتر منتشر شده است. در ادامه به نکات مهمی میپردازیم که دانستن آنها برای هر شخصی ضروری است.
در فرهنگ عمید اعتقاد به چیزی را باور داشتن و به درستی چیزی ایمان داشتن معنی شده است و در فرهنگ معین به باور داشتن گرویدن به یک دین و باور گردش معنی شده است همچنین در لغت نامه دهخدا اعتقاد به معنی در دل گرفتن و قراردادی در دل آورده شده است. آیا هنوز که به شانس و بخت باور دارید؟ مسئله اینجاست که باید خود را متعهد بدانید که به عنوان یک انسان به خودشناسی و خودباوری برسید و خودتان را تغییر دهید. خودباوری اصلی و حقیقی زمانی به دست میآید که به درجهای برسید که خودتان را در آرامش ببینید و کارهای مورد علاقه خود را انجام دهید و همان آدمی شده باشید که همیشه دوست داشتید.
کسی که با اعتقاد به این که زکات بر او واجب شده، زکات مالش را به فقیری داده باشد و بعد معلوم شود واجب نبوده است، در صورتی که عین مالش باقی باشد، میتواند آن را بازپس گیرد. تیمم کسی که اعتقاد به ضرر داشتن آب برای خود دارد، صحیح است؛ حتی اگر پس از پایان وقت نماز، معلوم شود آب، ضرری نداشته است. یک داعشی را میتوان متقاعد کرد که به جای عبارت من معتقد به تکفیر شیعه هستم از عبارت: من فکر میکنم شیعه کافر است استفاده کند، اما در نتیجه آن هیچ تفاوتی نیست. باورهایی که لنگری به جهت ایمانمان گشته، آنهایی که مشتاقانه و شخصاً به آنها پایبندیم و اینها عقاید راسخ ماست. نسبیگرایی در حقیقت میخواد به ما بگه نه تنها عقاید دیگران از احترام برخورداره و اونها آزادن تا با روشهای متفاوت فکر و عمل کنن بلکه عقاید اونها رو میشه به عنوان منبعی معتبر و آموزنده درباره واقعیت قبول داشت، البته نسبیگرایی استثنائاتی رو هم در نظر میگیره، مثلا اقوامی که انسان رو قربانی میکنن یا انسانها رو به بردگی میکشن منابع ارزشمندی برای اخلاق محسوب نمیشن. اینجا جایی که شرایط پاسداری از تردید به خطر میوفته.
کارآفرین های موفق پر دل و جرئت هستند. در دل گرفتن و قرار دادن در دل. چنان باورهایی همان اعتقاداتی است که امروز نمیگذارد رهبران مسیحی سکوت کنند، حتی اگر در برابر تهدیدها و مخالفتها قرار گیرند. دین هم تو جامعه مدرن با همین معضلات روبروئه و ادیان انتخابی شدن، امروز ممکنه کاتولیک باشیم و فردا پروتستان و پسفردا خداناباور، تکثر توانایی فرد رو برای انتخاب بین دو یا چند جهان بینی افزایش میده. تحقیقات نشان میدهد، حدود ۸۵ درصد از شکلگیری شخصیت فرد تا سن ۶ سالگی است و در این میان خانواده نقش اساسی و اصلیای در این زمینه ایفا میکند. روند نسبیسازی یه روند خطی و توقف ناپذیر نیست بلکه دیالکتیکیه، نسبی سازی تو مراحل اولیهاش با احساس رهایی خوشایندی همراهه، مثلا زن یا مردی که از روستا به شهر میاد در اولین مواجهاش با شهر دچار شور و شعف فراوانی میشه و یواش یواش تعصبات و خرافات و سنتهای قدیمیش رو کنار میذاره که این کنار گذاشتنه حس رهایی بهش میده و بعد با انتخابهای فراوونی روبرو میشه که جایگزین این تعصبات و سنتها بشن که واقعا هیجان انگیز و لذتبخشن، اما یواش یواش این حس آزادی و این قدرت انتخاب خودش تبدیل به یه بار سنگین میشه و فرد در حسرت همون مطلقهای قدیمی به گذشته نگاه میکنه و حسرت میخوره مثلا حسرت زندگی ساده و کم انتخاب روستاییش رو میخوره، این وضعیت که فرد در اون دچار رنج انتخاب میشه اونقدر عمیقه که شاید ریشه در فرآیند تکاملی ما داشته باشه.
آنها در بخشی از معرفی این کتاب گفتهاند: «پایه اصلی خودباوری در خلاقیت، اعتقاد به توانمندیهایمان برای ایجاد تغییر در جهان پیرامون است، به معنی اینکه بپذیرید قادرید هر آنچه عزم کنید انجام دهید. سعودیها ممکن است نسبتبه تیم بایدن در کاخ سفید عمیقا احساس ناراحتی داشته باشند و این امر موجب شد تا چند روز طول کشید ریاض به جو بایدن تبریک بگوید و حتی در ماههای اخیر روابط خود را با رژیمصهیونیستی بیشتر کند اما قرار نیست آلسعود ظرف یک شب شریک دیگری را جایگزین ایالاتمتحده کند، مگر چه رخداد یا امتیاز مهمی در این منطقه از آسیا روی داد که آلسعود بهکلی در کنار چین یا روسیه قرار گیرد و همراهی با آمریکا را دیگر به تاریخ بسپارد. آنچه مسلم است روابط میان عربستان و متحد تاریخی آن یعنی آمریکا از بد بهسوی بدتر حرکت میکند و طی ماههای اخیر بهطور بیسابقه روابط میان طرفین بحرانی شده است و طی روزها و ماههای آتی به رویارویی انتقام جویانه سیاسی و اقتصادی پیش میرود. پیشتر «جن ساکی»، سخنگوی کاخسفید، گفته بود که رییسجمهور قصد دارد «روابط خود را با عربستان سعودی» از متحدان اصلی آمریکا، «دوباره» ارزیابی کند. بهراستی چه تفاوتی میان (اعتقاد اسلامی) و (اندیشه اسلامی) وجود دارد که در یکی نرمش و تسامح باشد و در دیگری نباشد؟