انتشار: تیر 18، 1402
بروزرسانی: 24 آبان 1404

معرفی و دانلود کتاب بی نازنین | کیوان ارزاقی | نشر افق

دو هفته است یکی از شاگردها به کلاس نمی آید. دیروز نگرانش شدم. پیگیری کردم و فهمیدم تعطیلات هفته ی قبل، همراه خانواده اش در جاده ی چالوس تصادف کرده اند، نزدیک سیاه بیشه و هزارچم. پدرش درجا مُرده و مادر و دختر ده ساله یک هفته است بستری اند. دیروز مادرش مرخص شده، ولی «رایان» هر دو پا و یکی از دنده هاش شکسته و... وای خدای من! شوکه شدم. وقتی شنیدم دست و پام کرخت شد. دارم دیوانه می شوم از این بازی مزخرف زندگی، از این همه پوچی، از این که در چشم به هم زدنی همه ی دار و ندارت نابود می شود.

مشخصات کتاب الکترونیک

کتاب بی نازنین نوشته ی کیوان ارزاقی، داستان تازه ای از روابط امروزی میان انسان هاست، روابطی که در کنار جاذبه های خود، گاهی غافلگیرکننده اند. نویسنده ماجرا را به روزی می برد که مانی، شخصیت اصلی داستان، ایمیلی ناشناخته دریافت کرد. اما این پیام یک پیام معمولی نبود، چرا که از این لحظه به بعد همه چیز را در زندگی مانی تغییر داد. ایمیل از طرف زنی بود به نام سایه و پاسخ مانی به این پیام، سرآغازی بود برای گفت وگوی جذاب و حرکت به سوی اتفاقات تازه.

درباره ی کتاب بی نازنین

پرداختن به روابط انسانی و پیچیدگی های آن، به خصوص روابط این جهان مدرن، از جذاب ترین سوژه ها برای داستان نویسان معاصر است؛ مخصوصاً اگر پای ابزارهای ارتباطی جدید نیز به دنیای داستان ها باز شود! کیوان ارزاقی، این بار در کتاب خود یعنی بی نازنین، روایتی تازه و پرکشش را سوژه ی داستانی خود قرار داده و با اضافه کردن نشانه های زندگی امروزی مثل اینترنت، جذابیتی دو برابر به آن بخشیده است. داستان بی نازنین، ماجرای آشنایی میان انسان هاست. یک آشنایی به ظاهر ساده اما در نهایت پرپیچ وخم. مانی و سایه هر کدام در دو نقطه ی مختلف و در جایی دور از هم، جرقه های این آشنایی را شعله ور می کنند. ماجرای این رابطه نه با حضور و دیدار، بلکه با یک پیام اینترنتی آغاز می شود. این شخصیت زن داستان یعنی سایه بود که اولین ایمیل را برای مانی فرستاد، اما جواب مانی به آن ایمیل سرآغاز رشته اتفاقاتی جدید را فراهم کرد. در ادامه شخصیت های دیگری وارد ماجرا می شوند و هرکدام مسیر جدیدی به ماجرای داستان دشت بهشت می دهد و پای حوادث گذشته را به این خط داستانی باز می کنند.

قیمت نسخه الکترونیک

معرفی کتاب بی نازنین

هیچ وقت سرخود دارو مصرف نمی کنم. حس می کنم دوز قرص هام باید عوض شود. منتظرم به ایران برگردد. باید باهاش صحبت کنم. من آدم دکتربرویی هستم. یعنی برای سرماخوردگی هم تا پیش دکتر نروم، حالم خوب نمی شود. تابه حال دو بار برای کجی ناخن شست پام، روی تخت اتاق عمل بیهوش شدم. نمی دانم بعضی از این دکترهای روان شناس، چه جوری به تمام چاله چوله های روح و روان آدم آشنا هستند و می دانند باید از چه سوراخی وارد بشوند تا آدم آرام بگیرد. خیلی به هم ریخته ام و باید دکترم را ببینم.

این کتاب را به دوست داران ادبیات داستانی و رمان، به ویژه داستان های معاصر فارسی و پیشنهاد می کنیم.

با کیوان ارزاقی بیشتر آشنا شویم

در میان صفحات داستان بی نازنین، آنچه بیش از همه به چشم می آید، قدرت و مهارت نویسنده در نوشتار دیالوگ و برقراری ارتباط میان شخصیت های داستان به شیوه ای ملموس و باورپذیر است. ماجراها و صحبت هایی که میان مانی و سایه رد و بدل می شود، چنان مخاطب را به دل داستان می کشاند، که گویی خود خواننده نیز در این مکالمه حضور دارد و از اوج و فرود های مکالمه خود به وجد می آید. کتاب بی نازنین یکی از نمونه داستان های موفق معاصر فارسی ست که به خوبی از پس فضاسازی روابط امروزی و نشان دادن زندگی در دنیای جدید برآمده. این کتاب با تلاش نشر افق به دست علاقه مندان دنیای ادبیات داستان رسیده است.

کتاب بی نازنین برای چه کسانی مناسب است؟

کیوان ارزاقی (متولد 1351) از داستان نویسان امروز ایران است. او همچنین از فعالان دنیای نشریات است و در کنار نوشتن داستان در برنامه سازی تلوزیون هم فعالیت داشته. عمده ی علاقه ی این نویسنده که به خوبی نیز در آثار او دیده می شود، حول روایت های امروزی و بازنمایی انسان و روابط او در دنیای جدید می گردد. کتاب اول این نویسنده با نام «سرزمین نوچ» با استقبال فراوان رو به رو شد و چهره ی هنرمندی جدید و پراستعداد را به جامعه ی ادبی معرفی کرد. کیوان ارزاقی در طی سال ها فعالیت ادبی موفق به دریافت و نامزدی جوایز مختلفی شد که از جمله ی آن می توان به کسب مقام اول در جایزه ی ادبی «هزار و یک شب» برای داستان «تاریک همچون دل سیاه شب» اشاره کرد. از دیگر آثار این نویسنده «سنگ، سیم آخر»، «شورآب» و «زندگی منفی یک» هستند.

در بخشی از کتاب بی نازنین می خوانیم

خیلی از مشکلاتی که باعث به هم ریختن آرامشم می شوند به زندگی و آدم های اطرافم بستگی دارند وگرنه خودم چون آدم محافظه کاری ام، سعی می کنم از مسیری بروم که راه را بلدم. آهسته و آرام قدم برمی دارم که دل و دستی را نلرزانم. اندازه ی پا و حدودِ گلیم خودم را هم می دانم.