بروزرسانی: 17 تیر 1404
معرفی و دانلود کتاب در باب قتل | توماس د. کوئینسی | نشر بیدگل
توماس د. کوئینسی (Thomas De Quincey) به سال 1785 در شهر منچستر انگلیس دیده به جهان گشود و در تاریخ 8 دسامبر 1859 در ادینبرگ چشم بر جهان فرو بست. او منتقد ادبی، جستارنویس و داستان نویسی نامدار بود که عمده ی آثارش را تحت تأثیر اصول مکتب رمانتیسم به رشته ی تحریر درآورد. کتاب «اعترافات تریاک خور انگلیسیِ» دی کوینسی را آغازگر سنت ادبیات اعتیاد در تاریخ ادبیات غرب، لقب داده اند.
ولی اول بروم طبقۀ بالا تا ببینم زنم برایت جای خوابی آماده می کند یا نه؛ من که نیستم حواست به در باشد.» این را گفت و از اتاق بیرون رفت. هنوز یک دقیقه از رفتنش نگذشته بود که کسی به آرامی در زد. باران شدیدی می بارید و این مرد جوان که در شهر غریب بود و در مخیله اش نمی گنجید که در شهری پرجمعیت چنین اتفاقاتی بیفتد که به واقع در این شهر در\u2009حال وقوع بود، بی درنگ به کسی که در می زد اجازه داده بود وارد شود. بعداً اذعان کرد از لحظه ای که کلون در را باز کرد شکی به دلش افتاد که کارش درست نبوده؛ اما چه بسا احساسات لحظه ای اش بر احساساتی که بر آمده از درک درست وضعیت بوده چربیده بود.
فهرست مطالب کتاب
حدود ساعت هفت، مسافری که او نیز دباغ بود و چنان که در آلمان عرف است، اکنون پس از گذراندن دورۀ کارآموزی اش در پی کار سرگردان بود، از\u2009جانب جنگل وارد شهر شد. در دروازۀ شهر دربارۀ دباغان و چرم سازان شهر ما پرس و جویی کرد؛ و خوشحال از اطلاعاتی که به\u2009دست آورده بود به سمت خانۀ آقای هاینبرگ به راه افتاد. آقای هاینبرگ، تا وقتی او قصدش را توضیح نداده و توصیه نامه اش را که به زبان سیلزیایی مرقوم شده بود از زیر در تحویل او نداد، نوشته ای که در آن کارگری عالی و ساعی معرفی شده بود، در را به رویش نگشود. آقای هاینبرگ، چون به دنبال چنین فردی بود و با توجه به پاسخ هایی که دریافت کرد مطمئن شد فرد پشت در همان شخصی است که ادعا می کند، در را باز کرد و او را به خانه راه داد. بعد وقتی کلون در را مجدداً انداخت، از او دعوت کرد جایی نزدیک شومینه بنشیند، برایش گیلاسی آب جو آورد، ده دقیقه با او صحبت کرد و بعد درآمد: «بهتر است امشب را همین جا بمانی؛ بعداً دلیلش را توضیح می دهم.
یادداشت مترجم
\xa0«نثر پرشور» / ویرجینیا وولف
در\u2005باب به\u2005در\u2005کوبیدن در مکبث
در\u2005باب قتل به عنوان یکی از هنرهای زیبا
خون خواهی
جستار دوم در\u2005باب قتل به عنوان یکی از هنرهای زیبا
تکمله [بر\u2005در\u2005باب قتل به\u200aعنوان یکی از هنرهای زیبا]
ضمایم. دست نوشت ها
الف. پتر آنتونی فونک
ب. به سردبیر \u202fمجلۀ بلک\u200aوود
ج. رساله ای دیگر در\u2005باب قتل به\u200aعنوان هنری زیبا
قتل و زیبایی شناسی خشونت/ فردریک بورویک
مؤخره/ رابرت موریسون
گاه\u200aشماریِ وقایع زندگی تامس دی\u200aکوئینسی
پی\u200aنوشت\u200aها
منبع: https://www.ketabrah.ir/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%A8-%D9%82%D8%AA%D9%84/book/70049
مطالب فوق را در ذهن داشته باشید تا نکته ای جالب را با شما در میان بگذاریم. این نکته از این قرار است: هر سه هنرمند نامبرده (هیچکاک، داستایوفسکی و ناباکوف) در کار خود به طور مستقیم و بی واسطه تحت تأثیر آرای توماس د. کوئینسی در کتاب در باب قتل (On Murder) بوده اند؛ کتابی که به نوعی، مانیفست «جنایت در ادبیات» به شمار می رود.
کتاب در باب قتل مشتمل بر تمام مقالات توماس د. کوئینسی در باب خشونت در ادبیات روایی، و مقالاتی تکمیلی در باب زندگی و زمانه ی دی کوینسی است. این اثر توسط نصرالله مرادیانی به زبان فارسی ترجمه شده و از سوی نشر بیدگل در اختیار مخاطبین علاقه مند قرار گرفته است.
در نکوداشت توماس د. کوئینسی و کتاب در باب قتل
-
معرفی کتاب در باب قتل
علاقه مندان به مباحث زیبایی شناختی و مخاطبین آثار حوزه ی فلسفه و نقد ادبی، مخاطبین اصلی کتاب در باب قتل از توماس د. کوئینسی به شمار می روند.
با توماس د. کوئینسی بیشتر آشنا شویم
توماس دی کوینسی مقاله ی اصلی این کتاب را که «در باب قتل به عنوان یکی از هنرهای زیبا» نام دارد، به سال 1827 در نشریه ی بلک وود به انتشار رساند. او در این مقاله، به بررسی چند پرونده ی جنایی واقعی و جنجالی پرداخته و از این طریق به طرح پرسشی غریب پرداخته است: آیا در قتل عنصری زیبایی شناختی وجود دارد؟
هیچکاک جستار در باب قتل به عنوان یکی از هنرهای زیبا را خوانده بود و قاتلان معرکه و خوش لباسش را بر اساس توصیف توماس د. کوئینسی از قاتل معرکه و خوش لباس خلق کرده بود. داستایفسکی صحنه ی قتلِ جنایت و مکافات را بر مبنای توصیف دی کوینسی از کوبیدن و کوبیدن و کوبیدنِ دوباره به در آفرید. (فرانسیس ویلسون)
کتاب در باب قتل مناسب چه کسانی است؟
در بخشی از کتاب در باب قتل می خوانیم
پاسخ توماس د. کوئینسی به پرسش فوق چیزی از این قبیل است: «نه به خودی خود.» به زعم او، هر قتلی واجد عنصری زیبایی شناختی نیست، اما (و این امّایی مهم است) قتل می تواند در کار ادیب و هنرمند حاذق، واجد جلوه هایی هنری و زیبایی شناختی شود. به باور دی کوینسی، این کاری است که عموم داستان سرایان و درام پردازان بزرگ تاریخ، از هومر تا شکسپیر، به انجام رسانده اند. ایشان در آثار خود قتل را به عنوان یک هنر عرضه کرده اند؛ یک هنر زیبا. اما چگونه؟ پاسخ این پرسش را در کتاب پیش رو خواهید خواند.
اگر قتل را از تاریخ ادبیات غربی حذف کنیم، این ادبیات را به کویری لخت و عور بدل ساخته ایم. «قتل مکن!» این فرمان توراتی همواره در آثار برجسته ی ادبی به دست فراموشی سپرده شده است. گویی قتل گرانیگاه و نقطه ی ثقل ادبیات -خصوصاً ادبیات روایی و نمایشی- بوده است. این نکته نه فقط در باب ادبیات، بلکه در باب تمام اشکال هنر روایی، خاصه سینما نیز، صادق است. همین حالا به شماری از برجسته ترین فیلم هایی که در زندگی خود دیده اید فکر کنید: داستانِ چند تا از آن ها حول محور قتلی شنیع سازمان یافته است؟ پاسخ احتمالاً یک کلمه است: «بسیار». در این بین هیچکاک یک الگو و نمونه ی تمام عیار است. او در آثار خود به معنی دقیق کلمه به قتل رنگ وبویی استتیک (زیبایی شناختی) بخشیده، و به تعبیری، قتل را در قامت هنری زیبا جلوه داده است. در ارتباط با این موضوع در تاریخ ادبیات، می توان از دو نام یاد کرد: فئودور داستایوفسکی و ولادیمر ناباکوف. دو نویسنده ی روس که علی رغم اختلافات سبکی فراوان، هر دو در یک نکته شریک و مشابه اند: شیفتگی نسبت به روایت صحنه های قتل و خشونت!
آیا می توان از چیزی تحت عنوان «قتل زیبا» سخن گفت؟ به دیگر سخن، آیا در عمل شنیع قتل، عنصری زیبایی شناختی وجود دارد؟ در کتاب در باب قتل، مخاطب پاسخ توماس د. کوئینسی، جستارنویس فقید اهل انگلستان، به پرسش های مطرح شده خواهید بود.
درباره کتاب در باب قتل
نویسنده: تیم تحریریه روحانی نژاد