آن روز اولین غروب سال نو بود. باران بهاری با شدت تندی می بارید.
پیرزنی کم بینا از خیابان در حال گذر بود. او لباسی بلند و آبی رنگ بر تن و عصایی سفید رنگ در دست داشت. هنگامی که به نزدیکی چهارراه رسید از رهگذران درخواست کرد تا او را از خیابان عبور دهند ولی همه می خواستند تا خود را به جایی برسانند تا خیس نشوند. رو به روی چهارراه، خانه ای قدیمی و زیبا قرار داشت. چراغ هایی پر نور در بالای آن چشم هر بیننده ای را به سوی خود جلب می کرد. در همان لحظه خواهرانی که در آن خانه زندگی می کردند به سمت پنجره آمدند. چای و کیک آماده کرده بودند و از پنجره به چهارراه می نگریستند، چای نوشیدند و با یکدیگر به گفت وگو پرداختند.معرفی کتاب دعای خیر\u202c
خواهر بزرگتر ناگهان متوجه پیرزن شد که در چهارراه مانده است و در حال خیس شدن است. او به خواهرش گفت: بیا با هم به نزدش برویم شاید کمکی نیاز داشته باشد. خواهر کوچکتر از رفتن به سوی پیرزن سر باز زد و با غرور بسیار گفت: من نمی خواهم خیس شوم. خواهر بزرگتر خود تصمیم گرفت تا به نزد پیرزن برود.
کتاب دعای خیر\u202c\u202c به قلم شیوا بابا گپ پور، شامل دو داستان کوتاه با مضمون احترام و مهربانی به سالمندان است. در این دنیا هیچ کس بی نیاز از دعای خیر پدر و مادر و به ویژه پدربزرگ و مادربزرگ ها نیست. دعای خیر والدین می تواند ما را خوشبخت و عاقبت به خیر کند و به قدری اهمیت دارد که بارها در کتاب آسمانی مسلمانان یعنی قرآن و دیگر کتاب های آسمانی بر آن توجه و تاکید شده است.در بخشی از کتاب دعای خیر\u202c می خوانیم
او لباس سبز رنگ خود را پوشید، چتر چون رنگین کمان خود را برداشت و به سوی پیرزن رفت. دستان پیرزن را گرفت و او را از خیابان عبور داد. دستان پیرزن از سرما می لرزید. پیرزن از دخترک تشکر کرد و از آن جا دور گشت. بعد از دور شدن پیرزن، دخترک متوجه جا ماندن دستبند او شد و دید که دستبند پیرزن بر زمین افتاده است.فهرست مطالب کتاب
