معرفی و دانلود کتاب صوتی مادر | ماکسیم گورکی | آوانامه

پسر جوان ابتدا راه پدر را برمی‌گزیند. در فضایی محدود که فقر بیشتر از جیب، اندیشه‌ی مردمانش را تکیده کرده چه امیدی می‌توان به خوشبختی داشت؟ کارگرزاده‌ای بی‌حمایت و پشتوانه، در سایه‌ی کدام آسایش می‌تواند زمانی را به خودش اختصاص دهد؟ پسرک کتاب صوتی مادر بعد از مشاهده‌ی رنج مادر هنگام رفتار نابهنجار او، دست از مستی و بددهنی برمی‌دارد و چون هیچ سعادتی در انتظار او نیست، جذب افکار انقلابی زمانه می‌شود.

گورکی پیش از معروف شدن، در انواع مشاغل فعالیت داشت و سراسر امپراطوری روسیه را گشت. همین تجربه تاثیر عمیقی بر روحیه و دیدگاه‌های گورکی گذاشت و به واسطه‌ی آن، آثارش رنگ و بوی اجتماعی و سیاسی به خود گرفتند.

ماجراهای پاول و همرزمانش محور اصلی رمان است اما راوی تمام این فراز و نشیب‌ها کسی جز مادر رنج‌دیده‌اش نیست. او که چیزی از سیاست نمی‌داند، در جلسات انقلابی با اندیشه‌ی مبارزه‌ی کارگری آشنا می‌شود. پلاگه در میانسالی به دنیایی پا می‌گذارد که همّ و غمی جز سعادت مردم ندارد و مانند بیگانه‌ای، تلاش انقلابیون برای ساختن این جهان ایده‌آل را به تماشا می‌نشیند. او که علی‌رغم محرومیت از تحصیل دارای ذهنی حقیقت‌جوست، ارزش‌های پاول را درک می‌کند. پلاگه می‌فهمد چرا این جوانان قادر نیستند از کنار ظلم و نابرابری بی‌اعتنا عبور کنند، با این حال او بیشتر از هر چیز یک مادر است. پلاگه به حال فرزندش دل می‌سوزاند که بهترین سال‌های عمرش را به جنگیدن علیه اربابانی خودکامه می‌گذراند و زمانی که پاول و همرزمانش دستگیر می‌شود، خود جامه‌ی مبارزه به تن می‌پوشاند… .

ماکسیم گورکی هم‌دوره‌ی نویسندگان بزرگی همچون لئو تولستوی و آنتون چخوف بود و با آن‌ها ارتباط نسبتا نزدیکی داشت. گورکی از طرفداران جنبش‌های کمونیستی و مارکسیستی نیز به‌شمار می‌رفت و با رژیم تزاری به‌شدت مخالفت بود. او به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود بخش زیادی از عمرش را در تبعید گذراند. اما سرانجام در سال 1932 ژورف استالین به‌صورت شخصی از او دعوت و گورکی به اتحاد جماهیر شوروی بازگشت و تا زمان مرگش در سال 1936 در همان‌جا زندگی کرد.

این نویسنده‌ی شهیر روسی تعریفی منحصربه‌فرد از قهرمان دارد. کسی که نامش در عرصه‌ی ادبیات داستانی جهان جاودانه است، رمانی سراسر مبارزه درباره‌ی جوانانی نوشته که زندگی‌شان را بی هیچ تردید در راه عدالت فدا می‌کنند. آن‌ها به امید سقوط ظلم می‌پویند و می‌خروشند، از آرزوهای خود می‌گذرند و هرچه دارند را با دیگری شریک می‌شوند. تکه نانی برای خوراک و جرعه‌ای آب برای آشامیدنشان بس! چون شیره‌ی حیات را نه خوشی‌های گذرا، بلکه حقیقتی می‌دانند که صاحبان قدرت برای پنهان کردنشان می‌کوشند.