معرفی و دانلود کتاب پل معلق | محمدرضا بایرامی | انتشارات افق

معرفی کتاب پل معلق

کتاب پل معلق (برنده‌ی جایزه‌ی قلم زرین) یکی از برجسته‌ترین رمان‌های ایرانی در حوزه‌ی دفاع مقدس است. محمدرضا بایرامی در این اثر تکان‌دهنده داستان زندگی سربازی را به تصویر کشیده که به سبب کوتاهی در انجام وظیفه‌، خود را مسئول به وقوع پیوستن فاجعه‌ای تمام‌عیار می‌یابد…

درباره کتاب پل معلق

محمدرضا بایرامی (Mohammadreza Bayrami) به سال 1340، در استان اردبیل دیده به جهان گشوده است. وی، با استناد به آنچه خود بیان داشته، در کودکی و پس از مطالعه‌ی قصه‌هایی از صمد بهرنگی به طور جدی به داستان‌نویسی علاقه‌‌مند شد. بایرامی این روزها علاوه بر نوشتن، ریاست «خانه‌ی داستان ایران» را نیز بر عهده دارد. «لم‌یزرع» و «گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند» دو عنوانِ برجسته‌ در کارنامه‌ی کاری محمدرضا بایرامی‌اند. آنچه در ادامه می‌بینید عناوین برخی دیگر از کتاب‌های این نویسنده‌ی پرکار است.

اثر نام‌برده رمانی تکان‌دهنده از محمدرضا بایرامی، داستان‌نویس نام‌آشنای معاصر، است. بایرامی در کتاب پل معلق با دستمایه قرار دادن روزهای پرآشوب جنگ ایران و عراق، داستانی بس گیرا و نظرگیر را به رشته‌ی تحریر درآورده است؛ اثری جذاب که در عین حفظ بی‌طرفی و برخورداری از نگاهی عمیقاً انسانی، بخشی از ناشنیده‌ها و نادیده‌های دوران جنگ را به طرزی هنرمندانه برایمان به تصویر کشیده است.

تکیه داد به دیواره سنگر و فکر کرد آن‌ها فقط دارند رفع تکلیف می‌کنند و ویرانی به وجود آمده، نمی‌تواند جایی از فکرشان را اشغال کرده باشد. شاید همه‌چیز را کنترات کرده بودند و برای همین هم این‌طور خودشان را به آب و آتش زده و شبانه‌روزی کار می‌کردند.

باز هم صدای موتور حفاری شنیده می‌شد. کجا را می‌کندند؟ کارگرها دور تخته‌سنگ پهنی که درست در یک متری رودخانه جا خوش کرده بود، جمع شده بودند. دیلم‌ها را فرو کرده بودند زیر تخته‌سنگ و زور که می‌خواستند بزنند، هم صدا با هم داد می‌زدند: یا علی! اما تخته‌سنگ انگار خیال تکان خوردن نداشت.

– برنده‌ی جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی

– برنده‌ی جایزه‌ی کبرای آبی سوئیس

– برنده‌ی جایزه‌ی خرس طلایی

و…

در بخشی از کتاب پل معلق می‌خوانیم

رویدادهای دلخراشی که طی هشت سال جنگ فرسایشی ایرانیان با ارتش متجاوز بعثی روی داد، منبعی گران‌بها برای هنرمندان و داستان‌نویسان ایرانی محسوب می‌شوند؛ گنجینه‌ای مدفون زیر دریایی از خون، که دستیابیِ حقیقی به آن نه تنها سبب اعتلای هنر ایرانی می‌گردد، بلکه فهم ما را از آنچه بر پدران و مادرانمان گذشت نیز، بهبود می‌بخشد. واقعیت آن است که ما هنوز ناگفته‌های بسیاری در باب جنگ تحمیلی داریم. البته شمار آثار ادبی و هنری‌ِ خلق‌شده با محوریت تاریخ جنگ ایران و عراق فراوان است؛ همچنین است شمار پژوهش‌های به ظاهر تاریخی در باب این موضوع. با این حال، این تنها ظاهر قضیه است. واقع امر آن است که فهم تاریخی ما از وقایع دوران جنگ هنوز بسیار ناقص، و اغلب آثار هنری و ادبی‌مان در باب آن دوره، بسیار ناپخته و دور از معیارهای زیبایی‌شناختی است. در چنین شرایطی، شایسته است که بیش از این‌ها قدرِ آثاری چون پل معلق را (که از معدود عناوین ادبی به راستی ارزشمند در حوزه‌ی دفاع مقدس به شمار می‌رود)، بدانیم.

چیزی در آسمان ترکید و نورش لحظه‌ای سر کوه را روشن کرد. صاعقه بود و وقتی چندبار دیگر تکرار شد، باران درشتی شروع کرد به باریدن و مجبورش کرد بچپد پشت موضع توپ. و چیزی نگذشته بود که آب‌ها از هر طرف راه افتاد. جویبارهای باریک، خاک زمین را می‌شستند و می‌بردند طرف رودخانه. فکر کرد، شاید الان در تهران هم باران می‌بارد و شاید مهران هم هنوز بیدار باشد و زل زده باشد به همین شب و همین باران، و کسی را سرزنش کند که می‌توانسته و لازم هم بوده که چیزی را به او بگوید و نگفته تا یک‌راست هلش بدهد به دل حادثه یا واقعه یا فاجعه تا او نیز به نوبه یا سهم خود از پا درآید. شاید بهتر بود مهران را نگه دارد پیش خودش و کم‌کم همه‌چیز را برایش توضیح بدهد و با او از پدافندی حرف بزند که درست در وقت لازم در جای لازم نبوده و باعث شده… شاید حالا آن شهر، آن شهری که درش به دنیا آمده و بزرگ شده بودند، برای او هم همان‌قدر دل‌آزار و غیرقابل تحمل بود که برای خودش. شاید…