اروین یالوم در قالب داستانی خواندنی، چکیده‌ای از بهترین مقالات و آثار خود را در زمینه‌ی روان‌درمانگری، در کتاب یالوم خوانان ارائه کرده. نویسنده در این اثر، ضمن بازگویی رخدادهای واقعی برخی از بیماران، روش اگزیستانسیالیستی خود را برای درمان مراجعان شرح می‌دهد. درآمیختگی تخیل و واقعیت از ویژگی‌های بارز این کتاب روان‌شناختی محسوب می‌شود.
درباره‌ی کتاب یالوم خوانان
این نویسنده و روان‌شناس اگزیستانسیالیست در سال 1956، از رشته‌ی پزشکی دانشگاه بوستون فارغ‌التحصیل شد و در سال 1960 نیز تحصیلات خود را در رشته‌ی روان‌پزشکی به پایان رساند. در سال 1963 بود که به دانشگاه استنفورد راه یافت و الگوی روان‌شناسی اگزیستانسیالیست را پایه‌گذاری نمود.
نویسنده در لابه‌لای صفحات، مخاطب خود را با طبیعت و سرشت انسانی آشنا کرده و نشان می‌دهد خیال و واقعیت آن‌گونه که به نظر می‌رسند، جدا و متمایز نیستند، بلکه گاه در زندگی به لحظاتی برمی‌خوریم که آمیزه‌ی از تخیل و جهان واقعی به شمار می‌روند.
کتاب سه بخش کلی را شامل می‌شود: روان‌درمانی گروهی، روان‌درمانی وجودی یا اگزیستانسیال و درباره‌ی نوشتن. بنابراین، مخاطبان هم با تجربیات نویسنده در نتیجه‌ی درمان‌های گروهی آشنا خواهند شد، هم روش خاص وی را در درمان بیماری‌ها خواهند شناخت و هم رگه‌های ادبیات و رمان‌نویسی را در آثار وی کشف خواهند کرد.
سی سال تجربه در زمینه‌ی نگارش مقالات علمی، همچنین داستان‌نویسی خلاق با محوریت ذهن و ضمیر آدمی، در کتاب یالوم خوانان (The Yalom reader) گرد آمده است تا سیر فعالیت‌های حرفه‌ای اروین یالوم (Irvin David Yalom) را به‌عنوان یک روان‌درمانگر و نویسنده به مخاطبان نشان دهند. مطالعه‌ی این اثر نه‌تنها برای روان‌درمانگران آموزنده و کاربردی خواهد بود، بلکه برای مخاطبانی که هیچ ارتباطی با روان‌درمانگری ندارند اما خواهان آشنایی بیشتر با روانِ آدمی و پیچ‌و‌خم‌های آن هستند، خواندنی و جالب خواهد بود.
مطالعه‌ی این اثر برای روان‌درمانگران، بیماران و تمامی افرادی که خواهان خودشناسی و بهبود روابط خود با دیگران هستند، سودمند خواهد بود. الهام‌بخش، برانگیزاننده و پرکشش! کتابی که مطالب مرتبط با روان‌درمانگری را به‌‍طور خلاصه ارائه کرده. (واشنگتن پست)
کتاب یالوم خوانان برای چه کسانی مناسب است؟
بسیاری از درمانگران از بحث درباره‌ی مرگ اجتناب می‌کنند، ولی دلیل آن‌ها انکار نیست، بلکه باور به این مسئله است که فکر کردن به مرگ شرایط بیمار را بدتر می‌کند. چرا باید بیمار را درگیر موضوعی کنیم که هم باعث افزایش اضطراب می‌شود و هم نمی‌توان کاری درباره‌اش انجام داد؟ همه باید با مرگ رو به رو شوند. آیا بیمار روانی بدون یادآوری اینکه این زهر تلخ در انتظار همه‌ی انسان‌هاست، خودش به اندازه‌ی کافی مشکل ندارد؟
علاقه‌مندان به کتاب‌های روان‌شناختی با موضوع روان‌درمانی، مطالعه‌ی کتاب یالوم خوانان را فراموش نکنند. هم متخصصان روان‌شناسی و هم مخاطبان عام از مطالعه‌ی این اثر بهره‌ی بسیاری خواهند برد.
با اروین یالوم بیشتر آشنا شویم
معرفی کتاب یالوم خوانان
ایده‌های زیرکانه‌ی اروین یالوم در کتاب یالوم خوانان برای مخاطبان قابل‌درک هستند. (هفته‌نامه‌ی ناشران)
آن‌ها احساس می‌کنند که این مسئله را باید در مشکلات روانی بررسی کنند، جایی که دست‌کم می‌توانند کمکی کنند. اما بررسی واقعیت‌های تلخ، تغییرناپذیر و واقعی زندگی به نظرشان نه تنها احمقانه که ضددرمانی است. بیماری که با تعارض‌های آشتی‌ناپذیر ادیپی سر و کار دارد، با شکنجه‌های خیالی فلج می‌شود: منظومه‌هایی از رویدادهای درونی و بیرونی، که سال‌ها پیش رخ داده‌اند، بر ناخودآگاه بی‌انتها پافشاری می‌کنند و بیمار را تسخیر می‌کنند. بیمار به گونه‌ای تحریف‌شده به موقعیت‌های اخیر واکنش نشان می‌دهد: حال حاضر را گذشته تلقی می‌کند. تعهد درمانگر کاملاً مشخص است: روشن کردن حال حاضر؛ افشا و پراکندن دیوهای گذشته و کمک به بیمار برای سم‌زدایی از رویدادهایی که فی‌نفسه بی‌خطرند، ولی عقلْ آن‌ها را چیزهایی مهلک تجربه کرده است.
مقدمه
بخش اول: گروه‌درمانی
فصل اول: عوامل درمانی: آن چیزی که التیام می‌دهد
فصل دوم: کار حال حاضر درمانگر
فصل سوم: گروه‌درمانی با گروه‌های ویژه
بخش دوم: روان‌درمانی اگزیستانسیال (وجودی)
فصل چهارم: چهار دغدغه‌ی نهایی
فصل پنجم: مرگ، اضطراب و روان‌درمانی
بخش سوم: درباره‌ی نوشتن
فصل ششم: ادبیات به روان‌شناسی اطلاعات می‌دهد
فصل هفتم: روان‌شناسی به ادبیات اطلاعات می‌دهد
فصل هشتم: سفری از روان‌درمانی به داستان
فصل نهم: رمان آموزشی
فصل دهم: رمان روان‌شناختی
یادداشت‌ها
منبع: https://www.ketabrah.ir/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%DB%8C%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%85-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/book/77691
افزایش اضطراب در درمان: اول اینکه، این مسئله کاملاً درست است که فکر کردن در مورد مرگ میدان نیرویی از اضطراب در خود دارد. وارد شدن به این حوزه یعنی زیاد کردن اضطراب. رویکرد درمانی‌ای که در اینجا توضیح می‌دهم، پویا و آشکارکننده است. این رویکرد حمایتی و سرکوب‌گر نیست. درمان وجودی ناراحتی بیمار را افزایش می‌دهد. امکان ندارد بی‌آنکه برای مدتی اضطراب و افسردگی شدیدی تحمل کنیم، به ریشه‌های اضطرابمان بپردازیم.