پرش به محتوا
علایق پژوهشی منوچهر آشتیانی معطوف به بازخوانی مبانی مارکسیسم، ایده‌آلیسم آلمانی (خاصه فلسفه‌ی هگل) و جامعه‌شناسی انتقادی می‌شد. از میان آثار برجسته‌ی این نویسنده در دو حوزه‌ی فلسفه و جامعه‌شناسی، می‌توان به موارد پیش رو اشاره کرد: «هستی‌مندی و تاریخ‌مندی: درباره هستی انسان و تاریخیت او در فلسفه‌ی غرب»، «کارل مارکس و جامعه‌شناسی شناخت»، «ماکس وبر و جامعه‌شناسی شناخت»، «گفتارهایی پیرامون شناخت مناسبات اجتماعی»، «جایگاه دیالکتیک هگل در دیالکتیک جدید»، «جامعه‌شناسی تاریخی»، «پرسیدن و جنگیدن» و «فلسفه‌ی کانت در آیینه‌ی آثار او».
در بخشی از کتاب هستی‌مندی و تاریخ‌مندی می‌خوانیم
قیمت نسخه الکترونیک
منبع: https://www.ketabrah.ir/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%87%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8C/book/61137
از دیدگاه علم تاریخ، تاریخ نزد مسیحیت (و اسلام) «محکمه قضایی» پایان جهان است. حال تفکر جدید (بعد از رنسانس) این اندیشه را سکولاریزه (این‌جهانی) کرده و به تجربه‌گرایی رجوع داده است. لذا نهایت تاریخ مشکوک می‌ماند. مسیحیت واقعی بین «الهیات و دنیویت» دوآلیسمی به وجود آورده و هرچه به جلو می‌آییم این دوآلیسم، سکولارتر می‌شود و این دربارۀ اسلام نیز صدق می‌کند و مقصود و مضمون اکثر مراسم تشریفاتی دینی، جایگزین ساختن مصنوعی‌ای برای این سکولاریزاسیون واقعی است.
در آغاز از یهودیت تا مسیحیت صحبت بر سرانجام تاریخ بود. متفکرانی مانند ویکو و ولتر تاریخ را این‌جهانی ساختند و طی این نوسان بین ساکرال و سکولار تاریخ دیانت‌مآبانه به «تاریخ فرهنگ» تبدیل گردید. با اینکه تفکر یونانی اصالتاً تاریخی نیست و بعداً نیز «انسان‌گرایی تاریخ» و «جوهرانگاری» (عدم وابستگی وجود به تعقل) به‌وسیلۀ مسیحیت نفی گردید، ولی مسیحیت به اسطوره‌گرایی (میتولوژی) رجوع نکرد، بلکه اعتقاد باطنی دینی مسیحی (و بعداً اسلامی) با نابینایی درونی و ضروری انسان عقل سرکش افلاطون را مانند اسبی که به سوی پرتگاه می‌رود، به سوی گناه کشاند و سرانجام «جوهر تاریخ برابر خلقت الهی» کنار رفت و تاریخ عالم و آدم به‌وسیلۀ آکوئیناس از «جوهر مینوی» عاری گردید و تاریخ‌نگار واقعی و اصلی، خداوندی معرفی شد که قصد او از ایجاد تاریخ به «حیرت تنبه‌آمیز» درآوردن انسان‌ها است.
فهرست مطالب کتاب
کتاب هستی‌مندی و تاریخ‌مندی به دو بخش کلی تقسیم شده است. در بخش نخست اثر، دیدگاه‌های گوناگون در باب مسئله‌ی هستی انسان به بحث گذاشته شده و در بخش دوم، همین موضوع در پیوند با مسئله‌ی زمان و تاریخ‌مندی مورد تأمل قرار گرفته است. گفتنی‌ست که این اثر نخستین بار در سال 1398، از سوی انتشارات پگاه روزگار نو، در اختیار علاقه‌مندان به مباحث فلسفی قرار گرفت.
کتاب هستی‌مندی و تاریخ‌مندی مناسب چه کسانی است؟
منوچهر آشتیانی، فیلسوف و اندیشمند نام‌آشنای ایرانی، در کتاب هستی‌مندی و تاریخ‌مندی، به بازخوانی آرای فیلسوفان غربی در باب مسئله‌ی کانونی هستی انسان و رابطه‌ی آن با تاریخ بشر، همت گمارده است.
درباره کتاب هستی‌مندی و تاریخ‌مندی
مقدمه
یکم. مسئلۀ هستی انسان
دوم. مسئلۀ زمان و تاریخیت انسان